Odpowiedzialność pośredników w komunikacji elektronicznej od lat budzi żywe zainteresowanie zarówno internautów, jak i samych pośredników. Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną, stanowiąca implementację dyrektywy o handlu elektronicznym, wprowadziła w treści art. 12-15 instytucję bezpiecznych przystani. Istotą tej konstrukcji prawnej było zaoferowanie określonym grupom pośredników swoistego immunitetu jako zachęty dla dalszego rozwijania usług elektronicznych. Rozwiązanie to obowiązuje w Europie od prawie 17 lat, jednak regularnie podnoszone są głosy o konieczności jego zmiany.

Zapraszam do lektury mojego artykułu, który ukazał się w październikowym numerze magazynu Proseed. Prawo chroni każdego przed naruszeniami jego dobrego imienia. Także osoby prawne. Jednak w przypadku wypowiedzi anonimowych ochrona prawna może być iluzoryczna.

Autorem tego artykułu jest Przemysław Walasek.

Ograniczenie odpowiedzialności operatorów serwisów społecznościowych (host providerów) za treści umieszczane przez ich użytkowników ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania dzisiejszego Internetu. Podstawą ograniczenia odpowiedzialności jest tytułowy artykuł 14 ustawy z dnia 18 lipca 2002 roku o świadczeniu usług drogą elektroniczną („uśude”), którego treść – wraz z treścią równie istotnego art. 15 wspomnianej ustawy, rozstrzygającego o braku obowiązku monitorowania treści użytkowników – konsekwentnie przebija się do świadomości prawników. Dlatego też warto zwrócić uwagę na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2011 roku (IV CSK 665/10). Jest to bowiem pierwsze rozstrzygnięcie, w którym Sąd Najwyższy zajął stanowisko w kwestii odpowiedzialności host providera za przechowywane treści na gruncie art. 14 uśude.