W dniu 20 grudnia 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C‑434/15 (Asociación Profesional Élite Taxi v. Uber Systems Spain), mający duże znaczenie dla wszystkich platform internetowych, które pośredniczą lub agregują usługi. Do tej pory zazwyczaj platformy takie były klasyfikowane jako podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną. W świetle wyroku Trybunału okazuje się, że część z nich należy traktować jako podmioty świadczące innego rodzaju usługi. Dla Ubera oznacza to, że świadczy on de facto usługi transportowe, a konsekwencją tego jest m.in. to, że kierowcy Ubera będą musieli posiadać odpowiednie licencje, zdawać egzaminy, prowadzić działalność gospodarczą i mieć kasy fiskalne. Każda z platform powinna zatem teraz starannie przeanalizować konsekwencje tego wyroku dla swojej działalności.

W dniu 11 maja 2017 r. rzecznik generalny Maciej Szpunar przedstawił opinię w sprawie C-434/15 Asociación Profesional Elite Taxi przeciwko Uber Systems Spain SL zainicjowanej wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonym przez sąd hiszpański. Sprawa wzbudza emocje, a sam rzecznik już na wstępie swojej opinii stwierdza, że do Trybunału trafia problematyka w wysokim stopniu upolityczniona. Rzecznik postawił następują tezę: Uber – mimo że na pozór świadczy wyłącznie usługi drogą elektroniczną – jest de facto przedsiębiorstwem przewozowym (taksówkowym).

W styczniu 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej po raz kolejny pochylił się nad pojęciem trwałego nośnika – tym razem w kontekście działalności dostawców usług płatniczych, do których ma zastosowanie dyrektywa 2007/64/WE w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego. Wyrok TSUE zawiera cenne wytyczne nie tylko z punktu widzenia rynku usług płatniczych, ale również szeroko rozumianej branży e-commerce.

Od 7 lutego 2016 obowiązują zmiany w zasadach prowadzenia kontroli operacyjnej przez służby mundurowe. Zmiany te nakładają nowe obowiązki na usługodawców świadczących usługi drogą elektroniczną. Obowiązki te dotyczą także przedsiębiorców, którzy świadczą takie usługi w niewielkim rozmiarze w stosunku do swej głównej działalności, np. sieci handlowe.